De dag na de grote dag 

Na een “nachtrust”  van ruim 12 uur ben ik weer bijna helemaal fit.

Twee dagen achter elkaar hard werken en de beloning (opbrengst 20.000 euro) maakt alles goed!

Wat een organisatie, zéér veel vrijwilligers om deze dag onvergetelijk te maken.

Meer werk dan ik had verwacht, volgens mijn GPS heb ik zondag 54 km gefietst.

Terugdenkend aan begin dit jaar, toen Corry met dit idee bij mij kwam. Zij dacht dat er wel 500 lopers zouden komen bij dit loopfestijn, dat voor de eerste keer wordt gehouden!?

Dat kan niet, zei ik, maar het kan wel! 1000 lopers waren er, wat een drukte en gezelligheid!

Ik ben blij dat er 31 lopers waren van loopgroep Grave (ook zaten er enkele lopers van loopgroep Grave in de organisatie) en ik zag dat lopers van de loopgroep Grave ook aan het wandelen waren, hoeveel weet ik niet.

Leuk ook, dat er kinderen van lopers van loopgroep Grave meededen met de 1 km kidsrun.

Van de atletiekvereniging AV Wijchen ( waar ik ook training geef) waren er 21 lopers!

Fijn dat jullie er allemaal waren, dit doet mij erg goed.

 Wie en wat is Corry voor mij? 

In de herfst van1989 ben ik bij de loopgroep Grave gekomen, ik wilde wat doen aan mijn conditie, die was toen niet zo best.

In de groep van ± 14 lopers zat Corry, ik kon wel zien dat zij al vaker had gelopen en meer conditie had dan ik.

Ik moest mijn best doen om haar bij te houden en zag haar de eerste weken alleen van de achterkant.

Na enkele weken vroeg ze om mee te doen aan de trimloop van de Gouden Leeuw in de bossen van Gassel, hier konden we afstanden van 4, 8 of 12 km lopen.

We zijn begonnen met 4 km en dat was maar goed ook, meer zat er toen niet in.

We zijn blijven lopen en in 1990 zijn we naar de 7 Heuvelenloop gegaan.

Toen waren er nog maar 750 lopers bij de start!!!

Het ging goed en het smaakte naar meer.

Op naar de ½ marathon, die hebben we ook samen gelopen en toen kwam het grote woord eruit: WE GAAN DE HELE MARATHON LOPEN!

Met Ida (de toenmalige overbuurvrouw van Corry, tevens loopster van de loopgroep Grave) zijn we aan de lange trainingen begonnen. Wat ik nu weet is dat we veel te laat begonnen met de trainingen en veel te weinig kilometers maakten. We hadden toen geen GPS en we moesten met kaarten of door de route na te fietsen, kijken hoeveel kilometers we hadden gelopen. De dag van de marathon in Rotterdam (1992) was aangebroken.

Met de auto van Kees Liket er naar toe gereden, wat een drukte toen, dat waren we niet gewend.

Na 30 kilometer werd het wat frisser en Corry wilde haar jasje hebben die Kees, die zo veel mogelijk bij ons probeerde te blijven, op de fiets had. Helaas had hij een lekke band en het duurde daardoor even voordat hij weer bij ons was. Jasje aan en verder.

Eenmaal over de finish zei Corry; NOOIT MEER EEN MARATHON!

De stoeprand was al te hoog voor haar, laat staan een trap.

Zij heeft woord gehouden en heeft nooit meer een marathon gelopen, ik heb zelf inmiddels 21 marathons gelopen. Er is er niet één bij waarbij ik niet even terugdenk aan de eerste marathon samen met Corry.

Vanaf vandaag denk ik onder het lopen niet alleen aan de marathon die we samen hebben gelopen, maar ook aan de geweldige dag van de RAAMRUN 2010.

We we’ll meet again, somewhere, sometime.

Groetjes Huub.